Pawie oczy

Od zawsze, a może od trzeciej klasy szkoły podstawowej, wprost ubóstwiałam książki Lucy Maud Montgomery. Gdy odwiedzałam z mamą bibliotekę, nie wiedziałam, że przepięknie wydana Ania z Zielonego Wzgórza (miała takie śliczne obrazki!) złapie mnie i moją wyobraźnię w sidła na długie lata. Wydaje mi się nawet, że to właśnie ta książka zaszczepiła we mnie miłość do bufiastych rękawów, długich sukni i lat 90 XIX wieku w całości, która zaowocowałą wszystkimi moimi sukniami i tym blogiem. Biję się więc w pierś, że seria o Emilce czekała na mnie aż pięć lat, stojąc sobie spokojnie w mojej domowej biblioteczce. Naprawdę żałuję, że odkryłam ją dopiero teraz, choć, tak jak w przypadku Opowieści z Narnii (które wciąż czekają na post!), do niektórych historii lepiej dojrzeć, by odkryć w nich więcej magii. Seria o Emilce liczy trzy tomy: Emilka z Księżycowego Nowiu , Emilka szuka swojej gwiazdy i Dorosłe życie Emilki.  Nie chcę rozdrabniać się na każdą z nich, opowiem więc pokrótce, o czym opowiada