Pawie oczy

   Kto czytał starsze posty wie, że strój na wydarzenia historyczne zaczynam szyć parę miesięcy przed, żeby wszystko dopiąć na ostatni guzik, wykończyć porządnie i nie martwić się o to, że zmarnowałam 5 m materiału na brzydką sukienkę. Korzystając więc z czasu wolnego, który podarował nam pan minister z powodu epidemii pewnego wirusa, znanego wszystkim doskonale, postanowiłam zająć się moją tegoroczną pszczyńską kreacją. Decyzję o tym, co sobie uszyję, podjęłam zadziwiająco szybko - nauczona poprzednimi piknikami, kiedy to poliestrowe tkaniny w połączeniu z upałem skutecznie powodowały moje cierpienia, stwierdziłam, że MUSZĘ jechać w czymś lekkim, bawełnianym lub lnianym, inaczej ugotuję się żywcem. Datowanie pikniku przypada na przełom XIX i XX wieku (dokładnie 1890-1910). Kierując się moją jawną miłością do Ani z Zielonego Wzgórza  i bufiastych rękawów, pierwszym, co wpisałam w Pinteresta było hasło "1890 summer dress". Znalazłam suknię wręcz idealną, bawełnianą, letnią...

   W zeszłym miesiącu wzięłam udział w moim pierwszym balu historycznym, którym, jak wskazuje na to tytuł, był XII Bal Szkocki w Krakowie. Marzyłam o tym od dobrych trzech lat i wciąż trudno mi uwierzyć, że marzenie to spełniłam. Gwiazdy na szczęście mi sprzyjały, więc i termin, i datowanie, okazały się bardzo dla mnie dogodne.    Tematem balu był serial "Outlander", dobrze znany wszystkim kostiumerom i rekonstruktorom. Osiemnastowieczną sukienkę miałam już w szafie, uszyłam ją na VII pszczyński piknik. By trochę tę moją anglezkę odświeżyć, doszyłam z tyłu guziki i tasiemki, którymi "podpięłam" spódnicę tworząc coś na kształt robe a la polonaise (właściwa nazwa tego typu sukni to robe a l'anglaise retroussee). Co do spódnicy spodniej, stwierdziłam, że muszę zrobić nową - stara, poliestrowa zdecydowanie nie wyglądała historycznie, a tym bardziej nie pasowała do szkockich klimatów "Outlandera". Zakupiłam więc brązową bawełnę i z małymi problemami po dr...